Son zamanlarda çok karamsarım nedense, keyifsizim,
Kendimi istediğim gibi hayatın içinde hissedemiyorum,
Sabahtan akşama kadar sürüyor içimdeki bu sıkıntılar,
Ben unutmak istesem de asla susmak bilmiyor onlar…

Hayatın güzelliklerini yeteri kadar içselleştiremiyorum,
Pencereden dışarı baksam da güzellikleri göremiyorum,
Sokaktaki minik kediler gülümsemiyor, onlar da ağlıyor,
Ben ise hem şişmanım hem de kitaplarım basılmıyor…

Hayata küsmem mi gerekiyor, onu kabullenmem mi?
Güzellikleri görmek ve çirkinlikleri de görmemek mi?
Hayatın olumsuzluklarını görmesem bile o susmuyor,
Ben kabul etmek istesem de dışarıdan çığlıklar geliyor…

Bilemiyorum ki nerede buluşmamız gerekiyor onlarla,
Yıllardır bakıyorum ama yolumuz kesişmiyor dünyada,
Gerçekler nerede, sınırlarımız evrenin hangi boyutunda?
Bulursam uzlaşacağım ama sarkmışlar uzay boşluğuna…