nerdesin ey mutluluk
nerdesin ey mutluluk,seni bekliyorum,
gözlerimin,yollarda kaldı,seni beklemekten, hani gelecektin bir akşam üzeri,bana, yıllardır bekliyorum,neden gelmiyorsun, yüreğim,hicrandan,küçüldükçe,küçüldü, saçlarıma,ak düştü,dizlerime,ağrı, yalvardım,senelere,geri gelsin mutluluk diye, bıktım,usandım çile çekmekten,peinde yürümekten, sense,umursamıyorsun beni,eriyip gidiyorum, uğruna bu mutluluğun,bıktırdın beni yıllardır, kahrımdan öleceğim sayende, belki birgün, bilmiyorum ölüncemi merazıma gül ilemi geleceksin. o zamanda gelme sakın beni daha çok kırarsın, toprağa karışmış bedenimi inanki incitirsin, bıkar kaybolsun yüzündeki mutluluk simalarım, güneşle doğsun hergün mezar taşıma,son bakışların. idris koşaca istanbul |
saygıyla..