ÇOCUK
gözlerinin ardındaki şehirde yaşadım çocukluğumu
ışıklı ayakkabılarım renkli misketlerim vardı kimsesiz gecekondular dolaşırdı bom boş çayırlarda hiç batmazdı güneş ve sonsuz maviydi gökyüzü sonra sen büyüdün , şehir büyüdü sokaklar caddeler evler büyüdü sen büyüdükçe küçülen ve eski evini özleyen pasaklı bi çocuk bir de ahı kaldı ondandır içindeki isimsiz sokaklar |