Yine gittin ,kalakaldım dört duvarımla..
Önümdeki beyaz kağıtları da unutmamak lazım ,
Senin gidişlerinde onlar koşar adım gelirlerdi hep bana..
Öfkeli falan da değilim bu sefer,
Sadece canım her zamanki gibi çok yanıyor,
Arada akan göz yaşımın da kusuruna bakma .. yanlışlıkla akıyor..

Geldim olmadı , var gücümle sardım olmadı ,
Sevdim yandım olmadı..
Olmadı be sevgili ..
Yaptıklarımın hiçbir hükmü yoktu gönül muhakemende ,
Hep yapamadıklarımdan yargılanıyordum ..
Başım önde özgürlüğe veda edişimde bile seni çıldırasıya seviyordum ..
Tüm kanunları hiçe sayarcasına , ihanet edercesine adalete..

Ne yeminler bozmuştum uğruna.
Hakkım yoktu içimde sen oldukça cennetin adını dahi anmaya..
‘’ acımasız olma sevenlere , kalp bu bir gün sende yanarsın.. ‘’ derdi annem
Haklıymış meğer !
Canımdan can alıyor gidişlerinde be annem..
Vurgun yemişcesine yaralıyor sözleri..
Keşke sönse yangınlarım ..
Dinse bu feryat figan..

Meğer sende diğerleri gibiymişsin.. herkes gibi ..
Öyle çok inandırmıştım ki kendimi öznelliğine ..
Yine boş kaldı avuçlarım bak, hayal kurmama bile izin vermedin sen ..
Ne diyeyim be sevgili ; hiç sevmedin ki ..
‘’ kalp bu bir gün sende yanarsın..’’

Tozpembe düşlerim vardı
Gidişin 7.5 şiddetiyle sarsarken bedenimi
Hayallerimde enkazlar altında kaldı..
Her şeyimi bu doğal olmayan afette yitirdim ben..
Artçıları da dinmedi üstelik..
Tüm evren kararlı son zerrene kadar yok etmeye izlerini..
Gerek yoktu aslında tüm bunlara ;
Sol yanıma isabetli tek kurşun yeterdi hem seni hem beni ortadan kaldırmaya ..

17 temmuz 2010 Naime GALİP