DUY BENİ
Yine çöktü gecenin hüzünü içime;
yaktım sigaramı seni andım; hüznüm geçer diye. Dumanı nefesimle derince; ve her çekişte kapkara bir katran olup sindin Sökmek istesem de; sökemiyorum seni içimden. Sen gece uykusuzluğum; kalabalık caddelerdeki yalnızlığım oldun Ama bir tek ben duydum. Hani bu yol nereye gider derler ya; yol bir yere gitmez yolcular gider. Belki sevdiğine belki umutsuz bir sevdaya çıkar. Sen nereye gidiyorsunki sanki aslında bir yere gittiğin yok hep bendesin ; işte benimsin diyesim gelir der ve konuşurum kendimle Bir gece dinler beni birde senden kalan yalnızlığım |
saygımla...