Uzat Ellerini Yaşama! …
Boyu, posu, endamı, duruşu,
Hele samimi içten el sıkışı Kucaklayışı anlayışı bakışı Görenlere bir daha baktırır… Sohbetine, çayına, misafirperverliğine, Gülüşüne, hayata bakışına, Yaşama tutunuşuna Hayrandım ben İsmail Abi! … Sevgiyle bakan göz süzüşüne, Konuşurken içimi görüşüne Saygına, sevgine, Bir baba gibi kucaklayışına Özlerdim ben İsmail Abi! … Hasta dediler koştum… Tanıdın beni sarıldın’’ vah ‘’ile Yine sımsıcak baktın, eridim… Sessizdin, suskun… Bekliyordun, bilmeden ecelini bile O masum çocukluğunu görünce Yandı yüreğim, Aktı yaşlarım içime… Ne oldu sana İsmail Abi? Ah! dağ gibi adamdın! Yıkılmazdın sen! Yenik mi düştün ufacık bir tümöre? …. Hadi kalk! ... Yine şakı bübül gibi Yine doğ sevenlerin üstüne Güneş gibi Parla ay ile yıldız gibi… Gülmeyi unutan dudakların gülsün Coş eğlen şen çocuklar gibi Yenik düşme hayata Uzat ellerini yaşama… 09/10/2010 |