Uyandırma bitmesin bu hikaye isimsiz.Sebebsiz gidişine bir anlam veremedim Oysa ki gözlerimde yanan nurlu ışıktın Birden kestin yolumu yanına eremedim Yollarımı bekleyen sözde mutlu aşıktın Sen kapattın Ansızın kapıları yüzüme Cümlelerim tükenme noktasında sol vurdu O yersiz gururunla heder ettin özüme Yetti artık yaptığın eziyet cana durdu Belkide bilinmeyen işkenceye gebeyim Yığıldıkça ruhumda beslenir korkularım Bir rüyanın içinde gizlenen körebeyim Öyle derin izlerin var ki çığ duygularım Acıların üstüne döküldü de ahlarım Küllenmez ki içimde alev alır közlerin Gönlümün yarasına düşer durur vahlarım Yüreğimde kıvılcım tutuşturur gözlerin Bitmeyen ızdırabım sitemi bulur sensiz Bilki çaresiz hüzün çığlıkları çınlatır Yüreğine sevdamın sesi yükselir bensiz Sahipsiz değilim ki bağrımda gam sızlatır Ömrüm çile çekmeye meyil vermiş ezelden Değişmez kaderimin kara yazgısı böyle Yoruldum beklemekten biçare gelmez elden Boynu büküldü aşkın vurgunlardayım öyle Sensizliğin yolunda solmasın hülyalarım Türküler ağıt yakar yokluğuna mevsimsiz Tüketme umutları senlidir rüyalarım Uyandırma bitmesin bu hikaye isimsiz. Hasret |
Kutluyor, selam ve saygılarımı sunuyorum.