Anne
Hep aynı kahır
Dönme dolap hatıraların Ön yüzünde Hep aynı vesvelenin yekünü Topla çıkart Elde kalan çürük bir umut Senle başlayan ne varsa Bende kalan Kıstırılmış ağıtlarımın, temennili acılarından soyut Çoğul ömrümün tam hizasından damlıyorsun Aralıksız koşar adım, ardımdasın Mazimin kahramanı Nasıl kıydınsa evrelerime Değişmedi yazım Hep sustum sana sebep Ve hiç unutmadım Adını ... Anne |
Ne yarin koynunda
Nede dostun omuzunda
Bulamadım karnındaki huzuru
Hiç bir ALLAH’ın kulunda
Sar beni sıcacık şefkatinle
Canım,ciğerim anam...
Turgay TÜRKMEN