ÖLÜM VE SESSİZLİK

Merhaba bir tanem, henüz adını dahi bilmiyorum. Tanımadığım birisin, Senin kim olduğunu bilmek de istemiyorum. Ama sana sesleniyorum. seni uzaktan seyrettim ve seni hep uzaktan sevdim. İçimdeki öfkemi bile durduramıyorum. Çünkü seni sevmek bile kıskandırıyor kendimden.Ama bu satırlarımı okurken ne yazık ki ben yanında olmayacağım ve seni uzaktan sevemeyeceğim. Neden mi? Ben de bilemiyorum nerede olacağımı. Çünkü bedenim öğle hükmediyor ve öğle sesleniyor.
Benimde hayallerim ve düşlerim vardı. Hayallerim , Bedeninin kıvrımlarıyla beraber olmak isterdi.hep, çünkü, Dudaklarını açan mührün bende saklı olduğunu biliyor muydun? Hayır bilemezsin ki çünkü tanımıyorsun beni. Hiç tanımayı da denemedin ki zaten. Hep sana he p seni dokunmak isterdim sana sevmek ve. Gözlerimle okşamak isterdim. Tıpkı;

Gemilerin nasıl yelkeni ve rüzgarı ihtiyacı var ise, denizin ortasında yelkenler gemiyi bişeyler anlatmak için nasıl rüzgarla yarışır, bir çırpınır bir durur ya, işte öğle bir şey. Benim de sana ihtiyacım var. Benim de sana anlatacaklarım var. Bak gülüm geceler hep karanlık, ne olur bari gündüzlerimi de gecemi döndürme. Öyle kötü durumdayım ki, hüzün ve acı var içimde. Gönlünde bana yer yok muydu? Aşkım. Öyleyse gönlüne yazdım şiirlerimi, söylediğim sözlerimin değerini bilerek yer ver. Oysa ben, senin o güzel sözlerin dışında kilerini unutmaya gayret edeceğim. Ömrümün geri kalınında, ölümüm sessizliğinde sana sesleneceğim, yine ben seni ölesiye sevdim ama sana anlatamadım. Senin kim olduğunu hiç bilmedim. Bilmek dahi istemeyeceğim. Dudakların kıvrımlarına misafir olacağım. Ömür boyu muhabbet bir aşkımızı ölümsüzleştireceğim. Bir hüzün,elem,bir gurur ve bir öfkeyle konuşacağım.Senden terk etme müjdesi gelene kadar.
Hüznü, gururu ve öfkeyi bilseydin keşke hüznün beni aşan taşkınlığını
gururumun miras kalmış hoyratlığını Öfkelerimin hiç bir zaman sona ermeyecek ve azalmayacak kararlılığını anlayabilseydin, Anlatabilirdim sana! Seninle yaşanan bir aşktan sonra ayrılığın ölüm bile olsa, Seviyorum seni! derdin, ama hoşça kal diye ekledin. Dudaklarından çıkan bu sözleri duymak istemedim. Şimdi gitmeye mecburum belki yine gelirim, umarım gelirim diye seslendin. Bir an boğazım düğümlendi. Şu ayrılık ne zor imiş, benim yazım kaderim böyleymiş. Bu günlerin acısını çeken bilir. Bana bunları yaşattın ya olmaz olsun senin gibi yar. Geriye gelir diye mi bekleyeceksin. sakın ola ki bekleme, ben başka bir dünyamı gideceğim. İşte orası benim ölümümüm ve yaşamımın en sessizliğin olduğu yer olacak. Anlayacaksın ki iş işten geçmiş olmuş. Hayallerin, aşkların ve hüzünlerinle yaşacaksın. Hoşça kal bir tanem.


Hayallerimveaşkım
21.05.2010