Ey Taş Kalpli Duvarlar
Deniz çarşaf gibi, mavi uçsuz bucaksız
Sahil boyu altın kum, duman tüter ocaksız Yanı başında ova, uzanır dağlara dek Toroslar var karşıda, suyu hem soğuk hem sek. Kıymet bilen çıkmadı, kul kendini sıkmadı Sebze meyve deposu, doğru duvar yıkmadı Çıkar uğruna gitti, yer yerden mantar bitti Kimyasal sarmış bizi, balıklar bile bitti. Yeşil ile maviydi, Akdeniz ile sahil Bağrına taş atıldı, taşı atan çok cahil Kesildi tüm ağaçlar, plan ve program yok Bir şehir yok edildi, suçlu fakir değil tok. Kesildi şah damarı, şamar vurdu şamara Mersin nerdesin ses ver, ağlar yıldız kamara Bize kaldı sizlerden, bu miras olmaz bizden Ey taş kalpli duvarlar, Mersin utanır sizden. |