İstanbulun bir semti

Mevsimlerden bir yazdı

O büyük aşkı ben sende

Yaşamıştım umarsız


Sen gel diye beklerdım penceremde bahçemde

senin geçişinde kalbım çarpardı senle

o guzel saçlarını soyle bir sallardın

bal rengi gözlerinle bana içten bakardın


sonra koşardım sana

koşede buluşurduk

o cocuk kalbimizle heycanları yaşardık

her kuytu köşeye yazardık aşkımızı


ben elimde bir gonca beklerdim seni

sen ellerin titrerken dokunurdun elime

gözlerimiz birleşir

ısıtırdı kalpleri


senle ben el ele yururduk geceleri

kimseler bilmesin diye

saklanırdık herkesden

aman buyukler duyarsa mahalle karışır diye


kimlerle savaşmıştım ben senin aşkın için ah

tek yumrukla kımlerı sermiştim yere

sarıldıgımda sana tum acılar biterdı

o tıtreyen dudaklar kenetlenir giderdi


soyleyemezdık her nasılsa o iki kelimeyı

hala bazen aynı yerde beklerim ben gelmeni

zaman gecti su gibi

sen evlendin gittin


ben hala senle yaşar senle kavrulur dururum

sevgilerimiz kazınmıştı her ana

bazen sende gorursun beni hala o uzaklarda

başını one eger gecip gidersın sessiz

bilirimki hala seninde kalbin bensiz


keşke ozaman bu yasda olsaydım

belki hayatı daha ıyı tanısaydım

ne senden ayrılırdım

ne de o iki kelimeden


seni seviyorum der

aşkımızı yasardık

belkide yinede

hayat ayırırdı bizi


bilinmez ama tek gercek olan

ilk aşk unutulmazmış

her satırda anılan....