ZAMANSIZ
ZAMANSIZ
Aykırı bir şiirin ilk satırındayım henüz İsmin dilimde titriyor daha söylenmeden Bedenimi örseleyen aşk tutmuş dilimi Söyletmiyor söylenmesi gerekeni nedense Ve sen susuyorsun böyle zamansız Yaşanmamış hüzünler ısmarladım gözlerime Uzaklardan bir sıla ezgisi doluyor yüreğime Yüreğimin üşüdüğü zamanlarda geliyorsun düşlerime Aşkın bütün iklimlerinde sevdim seni delice Ve sen gülüyorsun böyle zamansız Gözlerinden gözlerime taşıyor zamansızlığım Uçarı bir kuş tadında çeviriyorum yönümü rüzgâra Tatlı bir esinti eşliğinde yarım yamalak mırıldanıyorum “Seni seviyorum seni seviyorum” Ve sen gidiyorsun böyle zamansız Çoban yıldızlarından yakamozlar yapıyorum senin için Aynaya her baktığımda kendimle yüzleşiyorum Mazimden ne kalmışsa düne dair bir kez daha anıyorum Yavaş yavaş siliniyor siluetin gözlerimden Ve ben ölüyorum böyle zamansız 19. 07. 2007 / ANKARA |