PERİŞAN
Ağlarım yaşım yok, duyulmaz sesim,
Ruhumu yordular halim perişan. Ne bir heyecan var, ne de hevesim, Doğrulamaz oldum belim perişan… Ne yöne döndümse kapalı yollar, Takvimde yarın yok ardımda yıllar, Ya kuru, ya çürük tuttuğum dallar, Kolumu kırdılar elim perişan… Bir duyanım vardır sessiz sözümü, Uykular terk etti nemli gözümü, Yalansız-dolansız sundum özümü, İsyan ettirdiler dilim perişan… Nafile harcanıp, boşuna biten, Yanıbaşımdayken yok olup yiten, Gözümün önünden habersiz giden, Toz-duman içinde yılım perişan… Beni bu hallere düşüren vardı, Zemheri gelmeden ayazlar sardı, Ummana sığmazdım, deryalar dardı, Yatağım kurudu selim perişan… Ayser ÖZBAKIR |
Düştüm zemheriye, gelmiyor yazım,
Kimseye kalmadı niyazım nazım,
Göğsünden çatladı şu gönül sazım,
Mızrabım aşındı, telim perişan.
Umutsuzluğun içinde bile binlerce umut güneşi doğar.
Âli gönül pınarınızın billur gibi sonsuza dek ahenkle akması dileğiyle;
Selam ve saygılar.