Ses ver
Ses ver
kimse barıştıramaz beni benle kör bir uykudan uyandım yine sen yoksun aklım sağır kalbim suskun... şehir uyandı sokaklar utandı yalnızlığımdan... sesin yok asılı gülüşün saçın elin dudağın küsüşün... bir sevda düşüymüşsün meğer karanlık gecelerime umut senden gelen ve ne varsa bende kalan bir yudum kahve sıcak bir bakış yorgun akşamlarıma ilham cılız bir kuş misali çırpınarak ölür sevinçler ve göç eder tüm ümitler oysa sensizliğe ağlamak ister doyasıya... bu yorgun ve bahtsız gözler.. 10.02.2006 |