Bekleme diyemiyorumBekleme diyemiyorum günlerdir soluyorum seni ekrana dalmış Kirpiklerimle çiziyorum resmini Beklenilen bir kuğusun sanki çölleşmişliğime su taşıyacak olan.. uçacakmışın gibi ayakların yerden kesilmiş.. kavuşmadan denizsiz sahillere Beyaz tüllere gizlenmiş çizgilerinle apansız kayboluyorsun güneşin solduğu yerde.. Arıyorum ! bakır telin ucundaki sese tutunmuşum Salsan düşeceğim geldiğim o kara kızıl yere.. Aramak boşuna diyorum dönmeyeceğim gerilere Varoşlarından sökülmüş eteği yanık o şehire Satılacak ne varsa tüketilmiş tezgahtaki o mahşere Dönmeyeceğim diyorum korkunun hükümranlığıyla büyütülmüşlere dönmeyeceğim diyorum kelepçeleri pasta unutulmuş gecelere dönmeyeceğim diyorum aldatılmışların kapandığı o cüzzamlı kalelere dönersem kendi etrefımda fır döneceğim güneye asılmışlığımdaki meczupluğumla döneceğim umarsız bir sufi aymazlığımda alevileşeceğim dönersem diyorum kendimde seni bulmaya bir çocuk heyecanıyla sesin olmaya sana döneceğim bekle diyemem ama buz kokan yosunlu sahilde simitçi tablalarındaki susam taneleriyle dönerim bir sabah kahveci çırağının yanık sesinde sesine karışmak üzere bir ıslık gibi başı dik umud dolu! seviyorum diyebilmek cesaretini kuşanmışların dünyaya boşvermişliğiyle ölümüne bir sevda etrafında dönebilmek istemiyle açlığa ferman okuyanların kahredici dövüşünde bir lokma bir hırka dönerim sana diyorum.. bekleme beni istersen terkedilmiş otobüs duraklarının yanlızlığında iskeleye sığınan halat düğümünde sinema kapılarının terkedilmişliğinde bekleme, bu yaz yeşil çama ayaz vurmuş kozalar ayaklarda sevdada tütün kokusu kan durmuş damarda kalbin atışı gizli kaldırımlarda.. Ve ben sana öylesine koşacağım ki bir bilsen nazlanan hazal bekletilmişliğinde bekleyeni olmayanların tükenmişliğinde inadına geleceğim gölgeme sarılıp sana ineceğim.. görüyorsunya kuğu kanatlarina takılı rüzgar tanrıçam bekleme diyemiyorum sana bunca yıl bekletilmişliğimle.. Volkan kemal 17. Şubat.2006 |