kiyam(et!)
bitiyor bitmez sandigimiz her iklim
sabun misali eriyor ;onca emek verip, ilmik ilmik dokudugumuz her fikir.. yavan kaliyor cekip durdugumuz onca zikir... kiyamet koptu belki belki sur sesini duymadik... adimiz bile okundu belki derin uykulardan uyanmadik... huzurlu muyuz? huzurlu muyduk?. yakindan bakmis miydik icimize? bicimsiz duruslar cektimi dikkatimizi? sirli camin sirri mi bozdu hilkatimizi?? kalsin istemeyelim son gülüsleri, nasilsa yavan ve yalan olacak... kalksin yerinden ;en agir tas! pamuk bile zulmünden baslar yaracak.. suna gülec emre |
ha koptu ha kopacak kıyamet.
Derin düşüncelere sevk ederken, güzel şiirinizi kutlarım
saygılarımla