SON GÜLEN
Küçücük bir çocuğum oynamadım doyası
Vatanım ağır geldi yaptığımda kıyası İkiyüzlü dünyanın silinmeli boyası Garip mescidi aksa canımı göremedim Toprak cennet görünür görev var giremedim Bir avuççuk eşkıya esir almış âlemi Kardeşlerim kırmışlar aleyhimde kalemi Yaşanandan habersiz Müslümansın öyle mi? Açlık susuzluk vardı nerdeydin göremedim Sefaletime güldün boş verdin veremedim Bir elin beş parmağı kırılır teker teker Özü kurumuş mazlum gözlerinden kan döker Aldanırsın faniye eken biçmeye eker Elimde taş cephede kimseyi göremedim Eller derdi dünyayı dermedim deremedim Dizip saysan dünyayı müslümanı çok çıkar Can verdim helal olsun aymaz içimi yakar Bin taş bir kale yapar bir taş bir kale yıkar Yıkılırken ordaydın yaparken göremedim Vatansız o dünyada hayalde kuramadım Yüreksize bak hele saklanıyor rahmetten Coni hesap soruyor Muhammet’ten, Ahmet’ten Emeli hak olanlar dert yanar mı zahmetten Girince deryasına canımı göremedim Kollarımdı kırılan resulü kıramadım Gülsünler gülenlere orada güleceğim Sur ile can bulacak huzura geleceğim Duygusuzca yaşasam yinede öleceğim Yürek neler istedi körmüydüm göremedim Kalenderdim gördüm ya halini soramadım 26. 09. 2010 , Haşim Kalender |