KİMSESİZ ÇOCUK
Doğarken başladı kimsesizliği ve yalnızlığı,
O hatılamasada hatırlatanlar vardı ilerde, Soğuk ve aynı yaşamı paylaşanların içinde, Annesiz babasız kimsesiz çocuk... Daha on yaşında karanlık sokaklarda, Yarı aç yarı tok hayatın tam ortasında, İleriyi düşünmeden günlük yaşamında, Annesiz babasız kimsesiz çocuk... Etrafındakilere öfke saçan can yakan, Bütün yanıcı ve yakıcı maddeleri kulanan, Bugüne bakar yarını düşünmez, Annesiz babasız kimsesiz çocuk... Gündüzleri gezer akşamları nerde olursa yatar, Umrunda mı dünya karnı doysun yeter, Elbet hayatı sona erecek çöpten beter, Annesiz babasız kimsesiz çocuk... |