HOŞÇA KAL DEDİM
Doğup büyüdüğüm güzel köyüme,
Zorunlu olarak hoşça kal dedim, Hısım, akrabama, kavim, soyuma, Zorunlu olarak hoşça kal dedim. Eremedim hiçbir zaman doyuma, Yan çizmedim, derneğime, toyuma Teyzeme, halama, emmi, dayıma, Zorunlu olarak hoşça kal dedim. Hoşça kal dedim ya canım acıdı, Güzel köyüm şu başımda taç idi, Elbet ondan ayrı olmak güç idi, Zorunlu olarak hoşça kal dedim. Elbet bay, bay etmek ölmekten zordu, Ayrılık acısı yürekte kordu, Bu ayrılık beni fazlaca yordu, Zorunlu olarak hoşça kal dedim. Şevk ile çalışıp kafa yorardım, Ne olup biterse hemen sorardım, Hazan mevsiminde erkek sarardım, Zorunlu olarak hoşça kal dedim. Karınca misali öyle çalıştım, Köyüm bana, ben köyüme alıştım, Bir zaman gülmedim, bazen yılıştım, Zorunlu olarak hoşça kal dedim. Vefa borcum vardı; doğduğum yere, Hakkım helal olsun bir milyon kere, Ölüme bulunmaz elbette çare, Zorunlu olarak hoşça kal dedim. Ne desem, ne yazsam olanlar oldu, Sanmayın bağımda güllerim soldu, Oğuzsoylum der ki; Dert beni buldu, Zorunlu olarak hoşça kal dedim. 2O.09. 2010 |
SELAM VE DUA İLE