GölgemYürüdüğüm her sokakta bir anı, Dar geliyor artık bana, Bu şehirler. Bazen almasını bile istiyorum, Allah’tan, Verdiği bu canı... Hayatım, “Keşke”lerle, “çünkü” lerle doldu. Önümü aydınlatan güneş, Kayboldu. Karardı birden sema, Yıldızlar bile ağlamaklı... Gece, Örtüyor perdesini, Gözlerimin önüne... Tutsa dizlerim, Koşacağım, Senin olmadığın yerlere... Beni bırakmayan, Bir tek şey var: Gölgem... Ve beni tek seven de o. Ve yine, Bir uçurum arıyorum, Gecenin ayazında. Karlar yağdırdın yine saçlarıma, Bu yaz gününde... Herkes, her şey düşman bana, Gece, Sokak ışığını bile, Örtüyor üzerime, Düşün artık... Varlığında korkum bu; Yokluğunda, Neler yaparım? |