Eylül AğladıBağban gitti hüzün çöktü bağlara Gül ile gülüşen bülbül ağladı. Hazan, elemleri döktü dağlara Zambakla sevişen sümbül ağladı. Frakın acısı yaktı güneşi Yaktı bir kenara kaktı güneşi Lezzetler tükendi bitti neşesi Yeşiller sarardı eylül ağladı. Zevk-i sefa ile açan çiçekler Naz ve eda ile uçan böcekler Yârin hatırına dönen felekler Iztırar’dan melül melül ağladı.* Güllerde şebnemi ayazlar çaldı Soğudu geceler uykuya daldı Kısa zaman âşık maşuksuz kaldı Vuslat ümidiyle tül tül ağladı… Salih Yıldız…16.09.2010 * Iztırar; Çaresizlik, Mecburiyet . |