Benimde sevmediğim vedalar oldu
Fakat sevilmeyen vedalar değil
Vedalardaki edalar elbet
Gidişlere acılar yüklemek
Dönüşlerin belkide umudunu kesmek
Ağlamak, içten içe ağlamak
Kimseye hissettirmeden, kendince
Paylaşmak acıyı, titremeden ölürcesine
Hayatın öyle zor anlarıdır işte, reddimce
Kalanı üzmek, kalana üzülmek
Kime faydası var söylesene
Güçlü olmazsan, seni kim oynacak düşünsene
Herkes karşılıksız yapmalı tüm bunları
Kısmen karşılığınıda almalı
Azalan yağmurun teşekkür busesiyle
Gideni üzmek, gidene üzülmek
İnan tek fark beklemek
Önemli olan umudu varedebilmek
Ben acıtmadım onun canını
Bilirim oda istemez tüm bunları
Yüzüme güler içine atar
Bırakmaz kendini, utanır aynanın karşısında
Çizdirir bana sonradan beyaz kağıtları
Bilirim der bana, yürekler bir ya
Veda isminden utanır sonra, söyletmez olur ya
Ve arka çıkartır insana, aynada kendini görebilmek
Ama önemli olan acıya inat, gülmeyi becerebilmek...