.

Ben hayatımda, iki kez ağladım,
Birincisi, doğarken her bebek gibi,
Diğeri ise, hayatımın değiştiği andı,
Diğerleri yalandı,
Fakat gerçeğinde çok ağladığım.

İlkinin nedeni belliydi,
Pişmanlıktan, ve o kaderimden,
Ya ikincisi nedendi,
İşte o da benim sırrım, söylemem,
O sır, mezara kadar gitmeliydi.

Kimse nedenini, bilmemeli onun,
Bilmemeli, neden ağladığımı,
Bilmemeli,çünkü o sırdı.
Kimi diyecek,o mutluluktan ağladı,
Kimi diyecek,o heyecandan ağladı,
Ama kimse,o gerçeği bilmemeli.

İkincisi, hep sır kalacak bende,
Değiştiremediğim kaderin sırrı.
Göz yaşımı gören dahi, bilmeyecek,
Oysa o gün, kaderimin değiştiği andı,
Düşlerimin, tutsak olduğu bir zamandı,
Hayallerin, kadere tutsak olduğu andı.

Göz yaşlarını, tutsak yüreğime akıtmıştım,
Ve hep ağlamıştım, içimdeki sırdan,
Kadere isyan edip ağlamıştım,
Kimsenin, bilmediği bir kadere,
Hep ağlamıştım,ağlamıştım !,
O gün değişmez bir hayata başlamıştım