Hayat bestemAy dolunay, Vay boşa geçen ömrüme vay! Savruldum yıllarca, Kasırga gibi arzularımın peşinden. Ne yöne aktığı belirsiz bir sel gibiydim, Neden? Sanki fikirler katre idi, Düşünceler bende umman… Hangisinin peşine takılsam, Sonu boğucu bir duman… Bir ara gönlümü beşere bağladım, Nisalar mı pek yaman. Anladım ki o da boşmuş, Ettim el aman… Şimdilerde, Açtım kalbimi gerçek aşka. Doydum dertten gayri, Bu yol başka… Ne büyük lütuf, ermek Hakka. Ey kudretli Sultanım! Eyle beni aşkın ile sarhoş, Ya da yak aşkın ile… bu da hoş. Farkına vardım, geç olsa da… Mal, mülk, dünya boş. Ah etsem, ağlasam ne fayda. Geçti seneler bir anda. Ömür denilen vakit sona dayandı. Artık benimde güneşim battı. O’na kavuşma vakti, Şükür ki bana da ulaştı… Mustafa YILMAZ |