Çocukluğumuzun Kanatsız KuşlarıÇocukluğumuzun kanatsız kuşlarıydı yolculuklar Ana kucağında, yolculukların alfabesindeydik Oyunun okulunda, büyümenin taze yolunda Büyük evlerin, küçük çocuklarıydık Rüzgarın ıslığıyla toplanırdık, deniz bahçemize Flamenko gecelerine çökerdik, gitarın gölgesindeydik Tren istasyonunda, kemiklerimizden iz Kenetlenmiştik, hayallerimizin tarifsiz peşindeydik Ağaçlardan sarkan bulutlara, ayak ucundaydık Yolların film şeridinde, köy kokulu kadınları arardık Şalvarlarından topladıkları, çiçekleri sayardık Aile babalarını mesailerinde bulurduk Yürekleri ile bilekleri arasında gidip gelen Bir tramvay şarkısını, birlikte okurduk Ninem’in gurbet postasından dökülenlere bayılırdık Yüreğinin motiflerinden, sandıklar yapardık Çocukluğumuzun kanatsız kuşlarıydı yolculuklar. Ahmet Uruk |
Çok güzel hoş bir ifade.........
tebrik ederim........