köln’de kaldı sanki -gülce/buluşma(RAHMETLİ) babam hastaydı üniversite hastanesine götürdük bir akrabamla şehir sessiz mi sessiz kuş ve ayak seslerinden başka çıt yok yarı felçli bir doktora götürdüler tıkır tıkır didikledi ilgilendi üşenmedi işin olması için dışlamadı yabancı diye asansöre bindirdi aksayarak servise indirdi biraz zorlanarak iş bitene dek bekledi kapıdan uğurladı bizi düş değil gerçek yaşam erkenden oldu akşam bu anamalcı erkin sisteminde ihtişam insanlar suskun korna sesi bile yok kurallar çalışıyor gökyüzünde geçen karanlıklar aldı beni senden susuz kaldım sana babacığım dudağımda tuzu kaldı yüreğimde hüznün renkli bir gün döküldü gecelerin ahengine sinema sokaklar ve gece doldu insanlarla incecik sesinden uzakta anılara karışacak yarın yanan yürek hesap sorar mı yanar yüreğimle sanki Köln’deyim şimdi Ren nehri kıyısında yeşil bir park ateşi sönse de sevdası baki Köln’de kaldı sanki |
insana hak ettiği değer verilmeli kim olursa nerede olrsa olsun...
sevgiyle