O dil-darı anlatır hüzne çayımın demi.
Dem içinde bulurum daim yitik ülkemi.
Kristal bir iklime bakar buğulu gözler.
Ana süzülen katre masal mı efsane mi.


Bir billûrdan ahenktir gülümseyen bardakta.
Ateş tenli peridir zeval bulan dudakta.
Çaydanlığın isinde gizlidir nice demler.
Su harında kaynaşan karanın sırrı akta.


Bir acı çay demlese gamzesi ateş peri.
Hiç şeksiz bahar olur nefesiyle zemheri.
Damağımda kekrelik hayalimde elleri.
Dem a dem bayram olur ansızın gelse geri.


Çayımın demindeki buğulu içli beste.
Akis bulur ruhuma yansıyan kutlu seste.
Dudağıma değince hazza dönüşür tadı.
O dolar ciğerime aldığım her nefeste.


Çay demi gül mevsimi başlar dildar yadıyla.
O öyle bir gül emsal gül yarışır adıyla.
Suya iner saçları geceye ilham olur.
Sevdası at başıdır ömrümün miadıyla.


Demin içinde açan güle misal bir bakış.
Onadır dem mevsimi çağlayanlarca akış.
Suhuletle açılan huzur kapısıdır o.
Bahara girizgâhtır çayın koynundaki kış.


Bir masal deryasının suya dokunan eli.
Katre katre süzülür eder insanı deli.
Her yudum ayrı ahenk kalbe dolar gözleri.
İkram onun elinden cevap açıktır beli.
Ankara,12.09.2010 İ.K