yediremedim...
Neyi istediğini bile bilmeden vazgeciyorum
sevdıgını varsaydım sevdim şimdide unuttugunu baskasında avundugunu varsıyorum vazgecıyorum ne kadar dırenırsem dıreneyım grurumla cakısır sevdam asla kapını calamam belki hergün binlerce kez ölüyorumdur da sesim bagrımı yakan ince bir ses acısı yüregimi yakar belkide yokluguna alısmıs gencecık korpecık savdalanmıs bır kız ne dersen de dusuncelerını okuyamadıktan sonra anlamı yok ve gözlerime yabancılasmıs gıbı bakman canımı yakıyor neye kızdıgını bılsem soylesen belkı daha az canımız yanar ama ne care bız kapıları coktan kapatmısız bırbırımıze umudumuzu coktan yıtırmişiz kabullenmek her ıhtımalde benım ıcın kolay benım olmayanı ıstemedım hıc bırzaman sadece guzel bır dılek olarak dıledım seni hayel ettim belkılere keskelere sıgındım benım olsaydın dedım OlmaDıN kısmetten ote koy olumden ote de koy yok ya onuda beceremedım sadece senı sevdım ve sevme ıhtımalın sevmeme ıhtımalınden okadar agırdıkı senı onla gordugumden beri kendıme yediremedim......SaDeCe KeNdİmİ KaHrEtTiM ... |
hayırlı bayramlar güzel şiirinizi kutlarım saygılar