Gurbetten Bir Cümle
Gurbette yine bir akşam
Hüzün yüreklere serpilir Ayrılığın acısı biraz daha artar Hasret ezberletir kendini Ama çaresizliktir bitiren bizi Önce ana gelir akla... Annenin gözünde gördüğün son damla Sevgili gülümser gülpembe hayallerde Alınır bir kalem bir kağıt Yazılır önce nağmeler Sonra bir şey düğümlenir boğaza Yutkunmaya çalışırsınız Ama yutamazsınız ki hasreti Yazamazsınız üç beş cümle daha Yağan yağmur, batan güneş... Yabancıdır hepsi Hava sizindir; solurken boğulursunuz Gözyaşları son ışık söndüğünde boşalır Ağlamak istersiniz doya doya Doyamazsınız ki doyasıya |
Hürmetler
Mehmet Çobanoğlu