GONCA
sabah ciyi ile ıslanmış bir gonca
aşkını ilan etmek için uyandı yatağından güneşe baktı aşkı kalbinde saklı güneş güldü sende gel bana hadi dedi gonca çiylerden yaşlarını silkeledi damlaları aktı toprağa sonsuza doğru güneş aldı goncanın ellerini eline taşıdı onu açmalara sonra zaman geldi gonca için veda etti buyuk aşkına kalbi kırıktı güneşe aslında güneş güldü onun yalnızlığına toprak ise açtı kucağını ona gel dedi sonsuz aşkına gonca titredi yalnz güneşsiz gelmem güneş güldü ben oraya asla gelmem toprak dedi ey gonca unutma beni çünkü kökün bende bilesin bunu ve gonca güzel bir gül olarak soldu soldu ve toprağ döndü sonsuz sandığı güneş aşkı bitti bitti ve toprak goncayı örttü eritti kendine mal etti. |
güneş güldü ben oraya asla gelmem
toprak dedi ey gonca unutma beni
çünkü kökün bende bilesin bunu
ve gonca güzel bir gül olarak soldu soldu ve toprağ döndü
sonsuz sandığı güneş aşkı
bitti bitti ve toprak goncayı örttü eritti kendine mal etti.
her ne kadar güzelde olsa gonca ve açılan gülü,güneşe toprağa mecburdur,yaşamak için ama ne yazık ki doğumu yaşamı veren toprak güneşiyine geri alıyor güzel bir anlatım hüzünlü düşündüren.tebrik ediyor daimi başarılar diliyorum değerli dost yürek.selam saygımla...