En büyük öğretmen
Başıma gelenleri yazdım, oturdum bu gece,
Oku bilmek istersen yazdıklarımı Öğren neymiş bunlar, ve ezberle hece, hece Hayatımın her anı, Senin ya da bir başkasının çözeceği bir bilmece, Çöz de öğren, Öğren neler çekmişim hayatta.. Nice zalimleri gördüm, En acımasızlarından Ne acılar çektim işkenceler gördüm, bulunmazından Hep üstümde kara bulutlar dolaştı Yağmur dolu yağdı, Fırtınalar esti, elim kollarım kırdı. Acımla yaşamayı savaşmayı öğrendim, Her gün biraz daha hayatımda; Kalleşliği aymazlığı tanıdım. Gördüm, Doğru denenlerde hırsızlığı, Ne dostluk gördüm dosta, ne de sevgi Gördüm doğru bildiklerimde hep yanlışlığı. Hele çok tanıdım. Dost dediklerimden vefasızlığı, Amma sonunda, Fakir fukarada buldum, gönül bolluğunu. Doymazı, Ve kul hakkına el uzatanları tanıdım. Kılık kıyafetine baktım, Şaştım’ da onları bir adam sandım. Hırsızlığına şahit olunca, hop oturdum hop kalktım. Gördüm’ ki, açgözlüler doldurmuş, Şu kahpe dünyayı; Güldüreni göremedim. Ağlatanları dersen onu çok gördüm. Yarayı saranlara değil’ de, yarayı deşenleri kördüm. Dost elinden su içen değil, Zehir içenleri gördüm. Tanıdım ömrümde kahpe dünyayı. Dostunum deyip de, en elemli gününde kaçanlar, Sırtını sıvazlayıp da, Ve yakın olup hiç ayrılmayanlar var ya, İşte onlardı düştüğünde, Birer, birer yanından kaybolanlar, En elemli günlerinde, yanına yaklaşmayanlar Ve ben daha neler, neler gördüm. Oku hayatımı, Sayfa, sayfa hiç atlamadan Üzse de seni, yazılanlar Her sayfanın içinde vardır senin için ders alınacaklar Al bu yazılanları kendine, Doğrudur yazılanlar. Ben çok dersler aldım hayattan, Aman bana ne deme, Senin o yaşamından sakın. Tecrübe denen, en büyük öğretmendir, Unutma sakın; Mayıs 2007-05-02 A.Yüksel Şanlı er |