Gitme
-Sanır mısınız ki ölüm, salt bedenin toprağa kavuşmasıdır! Ölesiye sevmelerde, ölümle eşdeğerdir bu gitmeler; geride kalan için-
Gitme! Kal, ne olur! Sen Yaşamımın adıyken, Mutluluğun tadı sen … Nefesimle yudum yudum Ciğerime dolan… Sen Tutunduğum dalımken, Öz suyumda canım sen… Direnip tutunmak varken; Gitmek niye? Niye bu kahırlı gidiş? Kim budadı dallarını? Yüreğini kim kanattı... Dillerini acıtan kim? Gitme…Yine de gitme! Beni öksüz Beni aşksız Boynu bükük bırakma Darılır Kırılır boğulurum sensiz! Hep korkardım, biliyorsun; geç bulup tez yitirmekten! Gitme, Koyma beni buralarda! Dallarımı kırar, Kanadımı yolarlar! İllâ gideceksen aşkım, al… Götür beni de, gideceğin yere! Bu şehir seninle ışır, Seninle anlam taşır sokaklar. Olmadığın yerde can susar, Öbek öbek üşür umutlarım. Kanar yüreğim Tenim yanar Gitme! İnat edip gidersen Dururum ardından dimdik! Ama yarım ama ruhsuz… Yaşamak dediysem hani; yolunmuş kanadı Kolsuz! Gitme! Gitme sevgilim, Can özüm gitme! Kara gözlerine Şirin sözlerine Yüreğine hasret… Hayat denen cendereye Karakız’ı atıp gitme! Gitme… Refika Doğan-Antalya-Eylül 2008 |
nedense serbes şiirler daha çok ilgimi çekiyor.
etkili bir dil kullanmışsınız...
sevgi ve saygıyla...