Susarak Gülmeyi Öğret Eyy Şair
Vay Hayata Sırt Üstü Yenik düşen Şair Vay
Ebediyen Mükemmelliyetçi Olmanın Hüsranı Yaşadıkların Herşeyin İyi Tarafını Görmekle Zamana Ve İnsanlığa Ayrıkırı Düştün Sen Hala Biryerinde Masumiyet Çıtırdarya Hala Ümit Kapısını Törpüler Durursunya Şaşarım Halen Sana Aslında Birtarafımda İmrenir Böylesine Bir dünyada Böyle Bir Adam da Varmış Diye Ürperirim Bazen Bir Yanın İnsansı Özelliğinden Fazla Gibi Bir Işığın aydınlığı Bile Senin Masumiyetin Yanında Sünük Kalır Sanki İlelebet Dalgalanırım diyen Deniz Bile Sen Rahatsız olursun Diye Çarşafa Bürünür Çok Konuşmayı Sevmediğinide Biliyorum Birşey soracak olsam Gözlerin Yere Düşer İçinden Birşeyler kırılır Diye Soramam Gözlerinle Konuşmayı Çok Seversin Bilirim Yinede Birşeylerin Merakı Var içimde Kimdin// Neciydin// Bu kadar Düşmanlığa Karşı Nasıl İyikalabildin Nasıl Silebildin içindeki Nefret Duygusunu Ve Nasıl Susabildin Terkedilişlerine Bazen Pencere Köşesine Oturur Bağlamanı Çalarsın Ufakdan da Olsa Mırıldanırsın Sonra Dalar gidersin Gökyüzüne Sanki Biriyle Sevişirsin Bulutlar Çekilir Gökyüzün den Masmavi Gökyüzü // Güneş // Ve Sen Kalırsın Ve Aşkınızı İzleyene Biçare Ben Ben Hiç Kağıt Kalem Alıp Şiir Yazamadım Sevişemedim Gökyüzüyle Güneşle// Yada Öyle Kahkahalı Birgüne Başlamadım Hiç Çoçukluğumdan Beri O Dükkan Benim Bu Dükkan Senin Hayatla Boğuştum Kimseye Muhtaç Olmamak iiçin Hep Direndim Başardımda... Şimdi Benim Yaşıtlarım üçbeş Kuuruşa Tahammül Ederken Ben Rahatım Rahat Olmasına Rahatım da Yüreğimdeki Çoçuksu Özlemlerimi Kaybetmişim Be Şair Annemin Kucağın da Yatamamışım Babam Yoktu Harçlık Alamamışım Bayramlarda Yeni Mintan Alığ Gezememişim Arkadaşlarımla Felekden Bir gece Çalamamışım O kadar Sarılmışım ki Hayatın Tükenmez Çarkına Beni Benden Çalmışım Demir Gibi Sert Ve Soğuk olmuşum Ümit Edeceğim hiçbir Hayel Kalmamış İnsanlıkdan Çıkmışım Şair Anlasana Anlasana Şair Kendimde Yok Olmuşum Boşuna Sana Bakıp Bakıp İmrenmiyorum Susarak da Gülme Nesi Onuda Bilmıyorum Şair Bana Susarak Gülmeni Öğretirmisin Biraz Konuş Sonra Sus Benim İçin Şu Derdime çare Ya Şair Bir Hayelde Ben Kurayım Gökyüzünü İstemem Güneşine Ortak Olmam Bende Sevişecek Birşey Bulurum Elbet Yeterki susarak Gülmeyi Öğret Şair Konuşur Ne zaman Susarsın Gökyüzü sana Sevgili olur Ne zaman Gülersin Güneşe Sana Aşık olur Ne zaman Boyun Eğersin Toprak Sana yuva olur Ne zaman Ahh ÇekersinYaşayan Ölü Gibi olursun Nezaman Son Hariç Üç Dediğimi Yaparsın susarak Gülmeyi Öğrenirsin Daha sonra Konuşmak istemessin Lakırtılara boşverirsin Artık Aramıza Hoşgeldin Eyyyy Şair |
İnsanlıkdan Çıkmışım Şair Anlasana
Anlasana Şair Kendimde Yok Olmuşum
Boşuna Sana Bakıp Bakıp İmrenmiyorum
Susarak da Gülme Nesi Onuda Bilmıyorum Şair
Bana Susarak Gülmeni Öğretirmisin
Biraz Konuş Sonra Sus Benim İçin
Şu Derdime çare Ya Şair
Bir Hayelde Ben Kurayım
Duyguların harika şiirsel anlatımı yürekten alkışlarla kutlarım şair yüreği.Saygı,sevgilerimle.