Köz Olmuş Sözün Bağı / Küller Gonuşur Ula...
kelam ehli susunca şom ağıza iş düşer
hayın bir gülüş ile diller gonuşur ula aş dediğin bir sözdür şair elinde pişer kağıt kalem olunca eller gonuşur ula... yaban sokaklar sonu kuytu bir aldanıştır umutlar kesilince boşluklara kanıştır laf ola beri gele alev alev yanıştır köz olmuş sözün bağı küller gonuşur ula... diken tarlası gibi sözün çıkış zamanı dudak kuru olunca ıslakla söyler anı ağaç inlese bile kara toprak mekanı yaprakları dökülmüş dallar gonuşur ula... hele devran bir döne söz ehline verile hele divan kurula gül bağından derile kılıç kınından çıka ok yayından gerile ırmaklar çağlamazsa sallar gonuşur ula... yiğit sözü bir söyler güm güm inlesin meydan yiğit dile gelince dursun dinlesin meydan yiğit köşkü yürektir varsın çınlasın meydan türkü saza dokunur teller konuşur ula... |