ÖLÜM ZAMANI ÖDÜNÇ VERMEZ GERİYEŞiirin hikayesini görmek için tıklayın bir gün hiç beklenmedik bir anda o mutlak son kapıyı çalıverir.ve geriye....
bir ses bir gülümseyiş bir hüzün
dokunan bir el gülümseyen bir çift göz çıkar gider hayatından bir anda bilinen o mutlak sona ve üzerine pişmanlıklardan bir perde iner söylediklerin söyleyemediklerin bir yumru olur oturur boğazına yüreğine acı iner ayrılık kor kor ölüm zamanı ödünç vermez geriye gögüs kafesini ince bir sızı kaplar bir sesizlik büyür içinde çoğalır çağlar biteviye bir kor’a çıplak dokunur ellerin ve bir ateş sarar karın boşluğunu yanarsın alev alev yanık kokar artık hayat yanar ölüm zamanı ödünç vermez geriye aşılmaz bir duvardır önünde duran seninde varacağın o menzile senden önce davranan ve bir veda’yı çok gören o elim an bir perdedir önündeki bir perde bir perdeden bir perdeye geçilmiştir ve artık herşeyin adı değişmiştir herşeyin kokusu değişmiştir sen değişmişsindir ölüm zamanı ödünç vermez geriye bir ses bir nefes bir gülüş bir dokunuş çekilmiştir yaşamdan geriye artık kızıla boyanmıştır sevda sararmıştır düş boynu bükük bir gül belkide yarım kalmış bir şiir şarkıdır belkide bir hoş seda’dır kalan geride ve ölüm zamanı ödünç vermez geriye 30.05.2010 ferhan erdoğan sevgileri zamanında paylaşmak dileğiyle |