özlüyorum olabildigince
hergünüm bir yangın
hergünüm bir hüsran şimdilerde sabah kalktıgımda yoksa kokun hala ellerimde yoksa gözlerinin izi gözledrimde ne yapsam boşa ne söylesek olmuyor işte gel demek isterdim bende bırak herseyi biran önce ne dilimden dökülür sözcükler nede cesaretim var gel demeye aynı gökyüzünün altında alabildigince uzagımdasın dokunamıyorum yasayamıyorum koklayamıyorum hissedemiyorum nefesini yanıbasımda umutsuzlugun en cıkmazında karanlık dar sokaklarda her adımda seni anıyorum seni arıyorum yarınlarımda görebilmek seni güzel olsada bugünümde sensizligimde yanlılızgımı yasıyorum gel diyemiyorum gel demek istesemde gelsen sevgilim uzak sehirden belirsen kapıda biranda sabah uyansam ellerimdeki kokunla gelsen bugünüme yarınıma gel diyemiyorum gel demek istesemde özlüyorum olabildigince... |