Bu köprü benim mekânım,
Sizinkine benzemez evim,
Sizin dünyanız başka,
Ben başka dünyalardayım.
Siz kaderinizi yaşarsınız,
İşte budur benim kaderim.
Köprü altına doğarken ışık hüzmesi,
Yeni bir umut ile beklerim.

Sen annenin sesiyle uyanırsın,
Benim ise kornadır müziğim.
Aç susuzda olsam soran olmaz.
Karnını doyurduğun bu dünyada,
Senin saçını annen okşar,
Benim saçımı rüzgâr yalar.
Kaz tüyü yastıklara koyarken başını,
Kolum bana yastık olur, beklerim.

Sen ağlarsan başına koşuşurlar,
Şikâyetim kime olsun ki benim,
Bir birimizin sıcaklığı ana kucağıdır.
Beğenmediğin, atılan ekmek doyurur beni,
Sizin ki gibi bir hayat bize göre değil,
Zor yaşamdır bizim seçtiğimiz hayat.
Kararsızdır mekânımız bizim,
Bizde sizin çocuklarınızız.

Soğuğun uğultusun da yatarım ben,
Hayallerim, uykudaki düşlerim yoldaşımdır.
Gözüm kapandığında sizin gibiyim,
Yaşadığınız hayatı yaşarım.
Allah’ın bir kaderinden diğer kaderine geçerim,
Siz görürsünüz, işte o zaman gülerim,
Düşlerimin yoğun olduğu bir anda,
Tekmelerle uyandığımda.

Sizin gibi okulum yok benim,
Dersim barınmak çalışabilirsem.
Ucu yırtık ayakkabılarım sizinkine benzemez,
Kimse günaydın demez bize.
Dersler nasıl diyecek babam olmadı,
Kadife sesli nenemi hatırlamam.
Gasp edilmiş hayatın arta kalanı,
İşte benim hakkım, ben köprü altı çocuğuyum.

Gece yıldız cümbüşünü izlerim,
Televizyonum gökyüzü benim.
Kayan yıldızlar bana gelir, kollarıma,
Bakarken bazen dalar gözlerim,
Benim gibi arkadaşlarım var.
Sen villanda eğlen,
Duvarın bu yakası benim mekânım,
İşte benim hayatım, ben köprü altı çocuğuyum.


Üzerimde hakkın var çocuk,
Helal et diyemem.
Oysa ki ben senden sorumluydum,
Olan olmayanı bulmalıydı.
Affetme çocuk bizleri,
Kul hakkıdır bu, ödenmez,
Ödemeye de gücüm yetmez.
=========================AR=============================