Dağlarım...
Gözlerimi evin karşısındaki dağlara dikerdim bazen,
Küserdim.. Dağın haberi olmamış hesabı Beni hapsetmesine dayanamazdı yüreğim ya Ondan... Belki tanısam dağları küsmek yerine dost olacaktım Tüm dertlerimi verecektim eteğine Kendim de sokulacaktım kucağına Zor olasada anlaşmamız Sonra inecektim ovasına çimen kokusunu çekecektim içime Dalıp gidecektim nehrinin süsüne Tepesine oturup bir yandan güneşin batışını bir yandan ayın doğuşunu izleyecektim Aşağıdaki telaşı,kavgaları gürültüleri dinleyeceektim Üstünde yaşayan canlıların sesinnde müzik yapıp kendime ellerimi kaldırarak dans edecektim Hayallerimi onunla büyütecek, Dertlerimi ucurumlarından yuvarlayacaktım Ve gün gelince son nefesimi onun uğuldayan rüzgarlarına verecektim... |