Çoğaldıkça seneler yelkovanın ardında
Seninle aynı kalpte duran biri olmalı
Gecenin sessizliği kapladığı bir anda
Her sabah hatırını soran biri olmalı

Bastonunla giderken dostlarının yanına
’Seni çok özlüyorum’ diyen biri olmalı…
Gün varırken akşamın gizemli divanına
’Yolunu gözlüyorum’ diyen biri olmalı

Hayatın bir yerinde çaresiz kaldığında
’Yoldaşımsın eşimsin’ diyen biri olmalı
Yalnızlık sendromuyla geceye daldığında
’Sen benim güneşimsin’ diyen biri olmalı

Dostların korusa da seni ellere karşı
’Ben seni övüyorum’ diyen biri olmalı
Yerden yere savuran kötü dilere karşı
’Seni çok seviyorum’ diyen biri olmalı…

Hayatın tüm yükünü omuzunda taşırken
Ardında sana destek veren biri olmalı
Bedeninde oluşan dertlerle savaşırken
Seninle bu savaşa giren biri olmalı

Gün gelip çoluk çocuk uzağa gittiğinde
Seninle tek yürekte atan biri olmalı
Dizlerinin takati tükenip bittiğinde
Titreyen ellerini tutan biri olmalı

Gece sarınca senin üstünü ince ince
’Kendinden geçtin mi can’ diyen biri olmalı
Uykuya teslim olup gece yatmadan önce
’İlacı içtin mi can’ diyen biri olmalı

Ölürsem hiç kimsenin haberi olmaz diye
Oluşan korkuları yenen biri olmalı
Seninle aşk denilen kalpteki abideye
Varıp da kutsal aşkta yanan biri olmalı

Coşari ölüme eş yaşlılıkta yalnızlık
Aşk ile gözlerine bakan biri olmalı
Güneşe tutulmuş ay yaşlılıkta yalnızlık
Ak saçları okşayıp yakan biri olmalı

25.08.2010/ Samsun

İbrahim COŞAR