Karanlık Şiir
gece çöktü içime
karanlıklar içindeyim nefes alsam yanlız elimi uzatsam kör karanlık dipsiz ses ver diye çıkan çığlık sensiz dipsiz bir kuyu hayatım acılar karanlıklarında saklı derin bir girdap içimde karanlıklar saklı her köşede yolumda dar bir patika var uzanıyor karanlığa karanlık buyuyor her nefesimde artık ben karanlığa mahkum artık ben gune hasret artık sen benden uzak sen aydınlık ben karanlık artık toprak ana koynunda son karanlık bedenimde sesim ise ruhumun içinde karanlık dehlizlerde... |