Neyleyim...
Ayrılık saati çınlarken kulaklarımda
Ayrılığın teleşesi gerdi satırlarımı Yazamadım, çizemediğim gibi Bir adım ötesin de, kaldım... Sensizliğin Hasret doldu yüreğime Hikayelerimizi sessizce topladım odalardan Korkum oldu, bakışlarımdan yansıyacak ağıtlar Susarken hıçkıran göz bebeklerimi gizledim... Bizden Bir duvarlar gözledi Bir de, gökyüzü izledi O direkte uyuyan güvercin de, dinledi Anlattıklarımı Sen duymadan Ayrılık saati yaklaşırken Dolu dolu düşüncelerin, tabansız yalnızlığı sığ bir geçit ti Her köşesin de, özleminin çoğul hasreti kala kaldı Bir tutabilseydim seni ellerinden Hiç gitmezdim Kalmazdık yeni baştan suskunluğumuzla Haykırırdık koşarak Fakat ey güzeller güzeli Duy beni Bu alışkanlığın adı sensizlik olmasaydı Hiç bitmeseydik El sallamak ne zor geldi Hoşçakal mutlu kal Ahhh be Can, ciğer, ana kuzusu Ben seni büyüttüm Hasretin beni Şimdi anladım Anamın gözyaşlarını Ettim buldum Neyleyim... ...Tatil bitti. Fotağraf çeşme hatırası. |
hemde deniz kenarinda soylecee
uzatasin ayaklarini
geçmise gelecege
selametle