KIZ BÖCEĞİ
Ardıma bile bakmadan kendimden giderim.
Dönüp baksam kal der yüreğim. Bir kız böceği uçuşur Gün batımı öncesinde Çeltik tarlalarında. Sakindir, Keyiflidir, Çiftleşmiştir. Ben, Bencilce, aklımca, mantığımca, Kaçarken kendimden. Korkaklığım ulur, Son yabanın yalnızlığında İçimde, Kız böceği ise uçuşur Çeltik tarlalarında, Gün batımı öncesinde. Mağrurdur, Mutludur, Çiftleşmiştir. Ben arkamda dere yeli Çıktığımda yola Kendimden, Geçmişten, Aklım sürünürken Kayrak taşı selintisinde Tüm acısıyla,kanamışlığıyla Kal derken sessizce. Aldırmaz Yüreğime. Kız böceği mutludur Kendini dağlara vurur Ve Ben otururken Metropolde masamda Bir el Usulca Kız böceğini koyar masama. Hızla dönerken Kanayan Bir yürek Sürükleyen bir mantıkla Görmediğim gibi kendi yüreğimi. Görmeden Alıp keldim Kız böceğini. Ama o Kurumuş bir bedende Mutlu. Kendini dağlara vurmanın keyfiyle sonsuz huzurunda Ben acıyla oturmaktayım Metropolde Elimde kanayan bir yürek İçimde kayrak taşı selintisinde Acıyan Bir ruhla. |