NASIL UNUTURUM KIRILAN DALLARIMDAN DAMLAYAN SENİyoktun… kollarımda hayâlinle içtim ben bu geceyi kan gibi sıcacıktın can gibi sımsıkı saran, ecel gibi nefes nefestin bense,Sana vurgun bir katildim senden çalıp sakladığım anı parçalarına, maviş yağmurlara dadanandım ayrılık yüzlü dağlara yasladım sırtımı buğuluydu gözlerin,sesin gibi karbeyaz bir sevgiydi yaşayacağımız ve sen benim kardelenim olacaktın…çiğdemim… ateşine dokunduğum… hayâllerimi yıktın canım kırıldı kan sızıyor canım üşüyor neşter vurulan yerim acıyor dışım buz soğuğu bulutlar geçiyor aynalarımdan salkım söğütlerim fısıldaşıyor suskunluklarımda nasıl unuturum;kırılan dallarımdan damlayan Seni acıya bulanmış gülüşlerin “makber” inleyişinde ağlayışlarını çiçekten sarılmış maviş hayâllerim gidiyor dönüp dönüp ardıma bakışlarımda … ..... artık bülbül ötmüyor dut ağacımızca... |