Onyedi Ağustos mevsim sonbaharŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Allah hepinizi nur içinde yatırsın mekanınız cennet olsun
Sevgili mesai arkadaşım senin oturduğun apartmana geldik senin bulunduğun kat yoktu çıldırdık etrafı aradık aradık aradık seni sevgili eşini ve oğlunu bulamadık ve o an telefonum çaldı oğlunun yaşadığı haberini aldık sevincimizden çıldırıp ağlamaya başladık ama çok sürmedi sevincimiz ne senden ne eşinden haber alamadık saatler sonra diğer dostlarımıza koştuk ertesi sabah haberleri izlerken vuruldum beynimden evinin arka bahçesine gitememişiz telaştan eşinin bir kaç bileziği için kesilmiş kolunun haberi idi ve o kolu kesen kahpe döllerinin vurulduğu haberi idi keşke arka bahçeye girseydik seni değil belki ama sevgili eşini kurtarabilirdik ben kendimi affetmiyorum sevgili mesai arkadaşım lütfen sen beni affet affet affet Ruhlarınız şad mekanlarınız cennet olsun ne seni ne o kara günü hiç unutamıyorum 17 Ağustos depreminde hayatlarını kaybeden vatandaşlarımıza Allahtan rahmet ailelerine baş sağlığı ve sabır diliyorum
Sesimi duyan varmıııııııııı
Orada kimse varmi ses verinn …………. Verecekti ses vermesine Bir konuşabilseydi Ah bir konuşabilseydi Buradayımmmmmmmm Diyecekti Ama diyemiyordu diyemezdi Başının üzerinde bir kolon Kafası yapışmış yere Zor nefes alırken burnundan Çaresizce Vuruyordu çıplak ellerini Karanlığın göğsüne göğsüne Ama dışarıdaki sesler daha baskındı Duyuramadı Duymadılar Belkide ömrünün Son demiydi biliyordu Karanlığa alışırken yarı açık gözleri Daralıyordu göğsü tükeniyordu nefesi Oysa Daha aksam yapılmıştı son provası Ne kadarda yakışmıştı gelinliği Salon çoktan tutulmuş Davetiyeler bir bir dağıtılmıştı Şimdi Kendinden çok Aşkını düşünüyordu Aceba dedi Yaşıyormu hala yoksa yoksa Getiremedi gerisini Kendi tükenmek üzereyken Biriciğinin ölmüş olabileceğini Getirmek istemiyordu aklına Düşerken yanaklarına alevden damlalar Dışarıdan yine yükseliyordu haykırışlar Sesimi duyuyormusun aşkimmmmmmmm Ama bu ses ama bu ses dedi Evet aşkımın sesi yaşıyor Bir an herşeyin düzeleceğini düşündü Şimdi kurtaracaktı aşkı ………… Ve bitecekti bu cehennem kabusu Buradayım diye haykırıyordu yüreğinden Umutları gittikçe tükenirken Farkında değildi artık Ayaklarının ona ait olmadığının Ve yavaş yavaş uyuşan kollarının Beyninde yaşıyordu herşeyi Öyle hızlıydı ki yaşadıkları Zaman bile yetişemiyordu Ama diyemedi Buradayımmmmmmmm Ve sonra Kaldırılırken enkazlar birer birer Yüzünde masum bir umut Gözlerinde son bekleyişin izleri Çoktan uçmuştu cennete Canından daha çok sevdiği biriciği Yetişememişti işte Ellerini kazma yaptı kürek yaptı Yumrukları balyoz balyoz indi Ama kıramadı zamanı O gün bu gündür ki Takvimlerinin en kara sayfasıydı Ve ismini hafızasından sildiği tek ay Onyedi Ağustos mevsim sonbahar Gezgi_Sair Tarih: unutulamayan gün hatırlanmak istenmeyen tek ay ve beyinlere cakılan yıl saat: Sıfır üç sıfır iki BANA SÜRPRİZ YAPARAK ŞİİRE SES OLAN CAN ABİM BATU*41 E SONSUZ TEŞEKKÜRLERİMİ SUNUYORUM |