Çıkmaz
Düşünsem zamanın sonsuzluğunda savrulup gitmeyi...
Ama yine herşey gibi bunada bahaneler uydursam... Ve yok olsam dipsiz bir kuyuda... Batan Güneş’e, doğan günde ki kaybolup giden Ay’a hasretle tutuşup atsam kendimi büyük bir uçurumdan... Tabularımı yıkıp sonu olmayacağından emin adımlarla yürüsem zifiri karanlıklarda... Yine de herşeye rağmen keşke demeden yaşasam... |