Şair Hayatını Çaldı (ömre ayaz vurmadan)
Anlattı şair’e
Anlatırken gözleri doldu Gözler san ki doğal bir pınardı Taş aralıklardan sızan Ve anlattıkça çoğalıp çağlayan olan Onyedisindeydi henüz Yüreğine düşen ateş Gün geçtikçe çoğalıyordu Geri dönüşü olmayan Bir hayalin peşindeydi Umutlarını bohçalayıp gitti Ayak izlerini belli etmeden Oyle çoktu ki sevi Arkasında onlarca pınar çağlarken Kelebek saçlarına papatya iliştirmişti Ayakları yerden kesilmiş Bir kaç mevsimlik bahardı san ki yaşanılan El ele yürek yüreğe Meyvelerini verirlerken Gözlerinde yeni baharlar yaşardı Her yol dönemeci Sarptı yokuştu ve çıkmaz sokaktı Yıllar içinde Yıldıramazdı hiçbir şey Sırt sırta verildiğinde Öyle de yaptılar Yoksulluğu sırtladılar Bodrumlarda yattılar Ekmeği suya katık yaptılar Sıkıntılar gün yüzüne çıktığında Sarhoştu günler geceler Beklentiler hep umutsuzdu Çürüyen hayaller...... Paslanan ilişkiler...... Ve işte kopmuştu zincir Mevsimler artık hep hüsrandı üç fidandı yılların avuntusu Ama artık kar yağıyordu başa Yalnızlığa sürüyordu atını Yorgan yapmıştı oysa kollarını Emeklerin yeşerttiği yuvasına Şimdi aç kurtların gözü var Gülüşlerini saklıyor Hüznün çukurlarında Yalnız gecelerde Belki çıkıp gelir diye bekliyor Mutluluğu, yarım kalan uykusunda sayıklıyor Dolunayın gözlerinde yıldızlarla arıyor işte boyle anlattı bir şair ’e vatandaş Şair hayatını çaldı Çıngı Kültür Edebiyat Sanat dergisi 59. sayı 14-08-2010 |
saygılar
iyi bayramlar
KADER OYUNCUSU(+5)