Çocuk Gözlerde Ellerim İntihar Kokuyor (Merhaba)
“çocuklar çocuk olmalı
aç bakmalı sevgiye” Y. Odabaşı Kaldırımların rengine büründüm, bütün gece adınla, adım adım süründüm! Adın, Ey kalburunda dünya döndüren kadın; Adın ahengidir gün batımının. Gözlerin kaldırımların uğrak yeri, vatanı kesildi damarlarım, pür dikkat bir celladın Nefesime göz dikmiş hançeriyle Sadece gözlerinsiz atan damarlarım kesildi! Nefesim, tükenen kaldırımlarda son buldu; Kaldırımlar, yüzünden almış hüznün tadını Kaldırımlar gözlerinsiz adımları saymıyor Kaldırımlar sahiplenmiş öznesizlik kaydını Kaldırımlar gözlerinsiz hiçbir yüze kaymıyor. Gözlerin, kaldırımsız bir kent gibidir artık, Gözlerin ki aldırmaz sözlerime bu gece Gözlerin için bizler geceyi güne kattık Gözlerindir bir aşkta bir de bende bilmece. Gözlerine sürülmeden bilmez sürmeler rengi, Gözlerinin iklimi nehirlerin mihengi Gözlerin balkıs gibi, gözlerin onun dengi! Gözlerin lal – pürmelal bir aşkın sanığıdır, Gözlerindeki yaşlar kalbimin tanığıdır. Elverdikçe nizamın hükmü girer içeri, Ellerimde bir çift göz, göze göz vur hançeri Namerdin bakışından daha az acı versin. Ellerimin kanına karışsın gözün suyu Ellerimde büyüsün, irkilsin gözlerin hep O bakışlarda benim adım gibi dikilsin, Dikilsin hep karşıma, ben küçüleyim ey yar, Küçüldükçe bedenim, avuçlarımda büyü, Büyüt o bakış gibi ip iri gözlerini! Yardım istemem artık, kesildi şah damarım Ya şahadet getirir ya adını anarım! |