ISSIZ VOLKANİçimde ki her şey öksüz ve yetimdi Kim böyle bırakmış,kimler sahip çıkmamıştı Kapalı havzaydı yüreğim Gidegensiz Gelensiz Issız bir okyanustu ruhum Gizli bazen sessiz Coşkun bazen depremli Bir volkandı gönlüm Ne zaman patlayacağı belli olmayan Küçük kıvılcımların apansız patlamalarıyla Öyle yaralı çoğu zaman Kraterler misali Sonra tepesinde göz yaşıyla gölü çevresi bereketli,verimli Ama kendi içinde alevli Kimsenin bilmediği yangınlarda içli Göl oldu duruldu,sel oldu coştu Volkan oldu yandı,buhar oldu uçtu Ama hep Umutla umdu,acıyla duruldu 15 AĞUSTOS 2010 K.PARLAYAN |