İmkansıza
Birgün tam alışmışken sensizliğe;
Yepyeni bir sayfa açmıştım hayallere; Ve bundan sonra seninle geleceğe... Seviyordum seni, Sevmiştim... Kalbim yeniden doğmuş gibi heyecanlıydı sanki, Çünkü sen vardın. Ben... Ben galiba seni imkansızlıklarla kalbimde yaşattım. Tam unuturum derken yine karşımdaydın... Bu sefer kolay değildi unutmak. Sanırım sen benim için gerçekten de imkansızdın. Şu yarayan gönlüme yeni bir yara açtın... Bir gün beni anlarsın diye karar verdim söylemeye; İçimde umut vardı , belki tamam dersin diye, Sonra çareler çaresiz kaldı. Sanırım çarelerde imkansız olduğumuzu anladı . Söyledim... Sen benden kaçtın... Şu kanayan kalbime üçüncü yarayı açtın... Sen dünde kaldın, adın ise kalbimde.... BENİM SUÇUM NEYDİ? SÖYLESENE Suskun Eflatun |
Bulunduğum yerden alıp taa gerilere götüren bir şiir okudum. Tebrik ediyorum. Çok güzel bir denemeydi. Aşk tadında yeni şiirlerini okumak için bekliyorum, geleceğil büyük şairesi.
necmettin Kayhan tarafından 9/7/2010 1:01:15 AM zamanında düzenlenmiştir.