TARÇIN KOKULU KIZ
TARÇIN KOKULU KIZ*
fırtınadan kurtardığım kokuna diyorum örneğin birkaç saat önce serçenin kotardığı sesini aldım, yara sayıldı; yırtınca ipeğin çuhasını bahar, sancı diktim kalbime, ağrıdı! açılmadan keşişin elinde esrar defteri konuştu su: zaman taşırır sevgilinin kalbine bir sabah düşer ölüme, gül kırmızısını yitirip söndürür, gitarın yaktığı kumsal ateşini!’ göğe biraz mavi çalarım kirpiklerin arasında bütün kuşlar gelir göçe, aç pencereni; bekle, kanat çırpan kalbimi tenhâdır! imge damlası şiiri kirletir, anneme göre: gülün yaprağına düşer avlu çiçeği gölgesi bekle, kalbimi kanat çırpan, tenhâdır sokak! saat bizi çağırır, karala, gün batımının son öpüş tarihini güneşin sayfasına dağılmadan alnımın buğusu-- en iyisi susayım, söz bırakıp biraz mektubuna kır çiçeği kokusu bahçe kapısından kaçar bahara birikir ter tanesi göze acıdan, tuz yarasını yakar aşkın ölü serçe yaşında kalbim olsa, gör nasıl… göğün sesinden korkup, orman yangını başlattım papatya gül arasında tomurcuğun doğum sancısına kapı pervazına paslı çivi çakıldığında sus! dokumuş yarasa yuvasını merdiven altına uzat elini, nazlı bir dokunuş bul hadi ona … sevincim çıt kırılır, affedersin ah sevgilim! anı’ların tozlu odasından kalkıp dâvetsiz geldim üstüm başım kirpik tozu, aç kapını gireyim çizdi çarşafa serçeler, sevişme örgüsünü desenini dikti dalgın çiçeğin, su başlarına kambur iğne eline batmasın dikkat et, kabuğunu kopardı hayat, gül kanıyor! çatı arasında menekşe dolu sandığı aç; naftalinlenmiş yazı, elma dalında ser güneşe, hadi öp beni! aramayalım sözcük gölgesi ağırdan alırız, terlemesin tarçın kokun yeter ki! *Yazar Jorge Amado’nun romanının adı Sivas Postası Gazetesi 2010 |